انسان موجودی امیدوار و آرزوگراست،

یعنی دوست دارد همیشه با امید و آرزو زندگی کند.

علاقه او به امید تا حدی است که گاهی با خیالات، خودش را امیدوار می کند. ولی باید دانست در این دنیا همه ی امیدها جز امید به رحمت و کرم خدا قطع می شود و هیچ امیدی مانند امید به خدا انسان را گرم نمی کند.

استاد پناهیان